De la den la lenga no vir
E.l cor ab la novela flor,
Lancan vei los ramels florir
E.lh chan son pel boschatge
Dels auzeletz enamoratz,
E si tot m'estauc apensatz
Ni pres per malauratge,
Can vei chans e vergers e pratz,
Eu renovel e m'assolatz.
Qu'eu no m'esfortz d'altre labor
Mas de chantar e d'esjauzir!
C'una noch somnav'en pascor
Tal somnhe que.m fetz esbaudir
D'un esparver ramatge
Que m'era sus el ponh pauzatz
E si.m semblav'adomesgatz,
Anc no vi tan salvatge,
Mas pois fo maners e privatz
E de bos getz apreizonatz.
Lo somnhe comtei mo senhor,
C'a son amic lo deu om dir,
E narret lo.m tot en amor
E dis me que no.m pot falhir
Que d'oltra mo paratge
No m'aia tal ami'en patz,
Can m'en serai pro trebalhatz,
C'anc om de mo linhatge
Ni d'oltra ma valor assatz
Non amet tal ni.n fon amatz.
Era n'ai vergonh'e paor
E.m n'esvelh e.n planh e.n sospir
E.l somnhe tenh a gran folor
E no cut posch'endevenir!
Pero d'un fat coratge
No pot partir us rics pensatz
Orgolhos e desmezuratz
C'apres nostre passatge
Sai que.l somnhes sera vertatz
Aissi drech com me fo narratz.
E pois auziretz chantador
E chansos anar e venir
Qu'era, can re no sai m'assor,
Me volh un pauc plus enardir
D'enviar mo messatge
Que.ns porte nostras amistatz.
Que sai n'es facha la meitatz,
Mas de leis no n'ai gatge
E ja no cut si'achabatz
Nuls afars, tro qu'es comensatz.
Qu'eu ai vist acomensar tor
D'una sola peir'al bastir
E cada pauc levar alsor
Tan josca c'om la poc garnir.
Per qu'eu tenh vassalatge
D'aitan, si m'o aconselhatz,
E.l vers, pos er ben assonatz,
Trametrai el viatge,
Si trop qui lai lo.m guit viatz
Ab que.s deport e.s do solatz.
E s'eu ja vas emperador
Ni vas rei vauc, si.m vol grazir
Tot aissi com al seu trachor
Que no.l sap ni no.l pot gandir
Ni mantener, ostatge
Me lonh en us estranhs renhatz
Cais si serai justiziatz
E fis de gran damnatge,
Si.l seus gens cors blancs e prezatz
M'es estranhs ni m'estai iratz.
E vos entendetz e veiatz
Que sabetz mo lengatge,
S'anc fis motz cobertz ni serratz,
S'era no.ls fatz ben esclairatz.
E sui m'en per so esforsatz
Qu'entendatz cals chansos eu fatz.
Mas de chantar e d'esjauzir!
C'una noch somnav'en pascor
Tal somnhe que.m fetz esbaudir
D'un esparver ramatge
Que m'era sus el ponh pauzatz
E si.m semblav'adomesgatz,
Anc no vi tan salvatge,
Mas pois fo maners e privatz
E de bos getz apreizonatz.
Lo somnhe comtei mo senhor,
C'a son amic lo deu om dir,
E narret lo.m tot en amor
E dis me que no.m pot falhir
Que d'oltra mo paratge
No m'aia tal ami'en patz,
Can m'en serai pro trebalhatz,
C'anc om de mo linhatge
Ni d'oltra ma valor assatz
Non amet tal ni.n fon amatz.
Era n'ai vergonh'e paor
E.m n'esvelh e.n planh e.n sospir
E.l somnhe tenh a gran folor
E no cut posch'endevenir!
Pero d'un fat coratge
No pot partir us rics pensatz
Orgolhos e desmezuratz
C'apres nostre passatge
Sai que.l somnhes sera vertatz
Aissi drech com me fo narratz.
E pois auziretz chantador
E chansos anar e venir
Qu'era, can re no sai m'assor,
Me volh un pauc plus enardir
D'enviar mo messatge
Que.ns porte nostras amistatz.
Que sai n'es facha la meitatz,
Mas de leis no n'ai gatge
E ja no cut si'achabatz
Nuls afars, tro qu'es comensatz.
Qu'eu ai vist acomensar tor
D'una sola peir'al bastir
E cada pauc levar alsor
Tan josca c'om la poc garnir.
Per qu'eu tenh vassalatge
D'aitan, si m'o aconselhatz,
E.l vers, pos er ben assonatz,
Trametrai el viatge,
Si trop qui lai lo.m guit viatz
Ab que.s deport e.s do solatz.
E s'eu ja vas emperador
Ni vas rei vauc, si.m vol grazir
Tot aissi com al seu trachor
Que no.l sap ni no.l pot gandir
Ni mantener, ostatge
Me lonh en us estranhs renhatz
Cais si serai justiziatz
E fis de gran damnatge,
Si.l seus gens cors blancs e prezatz
M'es estranhs ni m'estai iratz.
E vos entendetz e veiatz
Que sabetz mo lengatge,
S'anc fis motz cobertz ni serratz,
S'era no.ls fatz ben esclairatz.
E sui m'en per so esforsatz
Qu'entendatz cals chansos eu fatz.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario